گیرم که راه را پیدا کرده باشم،
با چاه‌هایش چه کنم؟
و با کوره‌راههایی که راه می آ‌فریبند؟
و زندگیم...
که دریاچه‌ایست نا آرام، ناپیدا...
در انتهای دره‌های بن‌بست...
پسِ پشتِ بیشه‌ای نامحدود!
تنگنای طاقتم را چه کنم؟
که پیاله‌های سراب می‌نوشد.
گیرم که راه را پیدا کرده باشم،
زبان تشنه‌ام را کجا بیاویزم؟
و در کدام برکه کمی خیال بیابم...
که دلخوشی توشه‌ام باشد؟

برای هیچ چیز اندیشه نکنیم . در هر دعا و شکر گزاری  خواسته های خود را به خدا بگوییم . آیا از این ساده تر و راحت تر هم میتوان گفت.

هم اینک ، همینجا زندگی کن! زندگی کردن در امید، زندگی کردن در آینده است، واین خود به تعویق انداختن زندگی به معنای واقعی است. هم اینک هم اینجا زندگی کن. زندگی به طرز فوق العاده ای لذتبخش است. همینجا دارد می بارد و تو جای دیگری را می نگری

در این دنیا، همینجا و هم اینک بمان و به راهت ادامه بده و با قهقهه ای برخاسته از عمق وجودت ادامه بده. راهت را به سوی خدا برقص! راهت را به سوی خدا بخند! راهت را به سوی خدا آواز بخوان

باید دنیایی از آدمهای به واقع حساس بیافرینیم، که بتوانند موسیقی، شعر و نقاشی را درک کنند، بتوانند طبیعت را بفهمند، بتوانند زیبایی انسان، طبیعت و دنیایی که آنها را احاطه کرده است، درک کنند ، ستارگان را ، ماه را ، خورشید را.انسانیت قلب و احساس خود را از دست داده و ما باید آن را به هر کس که خواستار آن است، باز گردانیم

برای من موسیقی و مدیتیشن دو روی یک سکه اند و بدون موسیقی مدیتیشن چیزی کم دارد، بدون موسیقی مدیتیشن کمی یکنواخت و غیر زنده است. بدون مدیتیشن موسیقی فقط سر و صداست - موزون ولی سر و صدا

گردآوری :  از سایت   http://www.tarannom.com/

این اولین روزی است که تصمیم گرفتم بصورت گسترده تر افراد و همنوعان خود را با پدیده ای به نام امید و توکل به خدا آشنا کنم.از یگانه متعال که چنین استعداد و امکانی را به این حقیقر هدیه نمود سپاسگزاری می کنم.